جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران ـ نسرين ستوده، وکيل حقوق بشری و نويسنده، روز چهارشنبه، ۲۲ خرداد، از دانشگاه يورک دکترای افتخاری دريافت کرد. او که از سال ۱۳۸۹ در زندان به سر می برد از دوست و همکار ديرين خود عبدالکريم لاهيجی، رييس فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر، خواست پيام او را در دانشگاه بخواند و دکترا را از جانب او بپذيرد. نسرين ستوده با مبارزه شجاعانه خود در حمايت از حقوق بشر و حقوق زنان شناخته شده است. او پس از پايان دوره تحصيلی در دانشگاه شهيد بهشتی در تهران و پذيرش در حرفه وکالت مسئوليت پرونده های متعدد حقوق بشری را از جمله در باره کودکان و خشونت در خانواده به عهده داشته است و در عين حال از فعالان منتقد نيز دفاع کرده است. از اين ميان، او وکيل شيرين عبادی، گيرنده جايزه نوبل و خانواده های زندانيان سياسی اعدامی بوده است. او يکی از مبتکران کمپين «يک ميليون امضا» بود که هدف آن انجام اصلاحات در قانون خانواده جمهوری اسلامی است. ستوده در شهريور ۱۳۸۹ دستگير و ابتدا به ۱۱ سال و سپس در تجديد نظر به ۶ سال زندان محکوم شد و مدت زيادی را در زندان اوين تهران در سلول انفرادی در حبس به سر برد. سال گذشته، او مدتی طولانی در اعتراض به مجازات های وضع شده عليه خانواده اش در زندان دست به اعتصاب غذا زد. نسرين ستوده چندين جايزه بين المللی دريافت کرده است از جمله از کميته حقوق بشر ايتاليا، جايزه آزادی نوشتن باربارا اسميت از انجمن قلم آمريکا و جايزه مشهور ساخاروف برای آزادی انديشه از پارلمان اروپا. *** پيام نسرين ستوده برای دريافت دکترای افتخاری از دانشگاه يورک چهارشنبه، ۲۲ خرداد ۱۳۹۲ ـ به گزارش جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران (عضو فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر)، دانشگاه يورک، يکی از معتبرترين دانشگاه های کانادا تورونتو/کانادا، امروز در مراسم با شکوهی دکترای افتخاری حقوق را به نسرين ستوده، وکيل دادگستری و مدافع حقوق بشر زندانی اعطا کرد. آقای عبدالکريم لاهيجی، حقوقدان و رييس فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر و رييس جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران، به نمايندگی از نسرين ستوده پيام او را که از زندان اوين ارسال شده بود در اين مراسم خواند و دکترا و ردای دانشگاه را دريافت کرد. رياست عالی دانشگاه، آقای رييس دانشگاه، آقای رييس دانشکده، همکاران، خانمها، آقايان، افتخار دارم که به نمايندگی از سوی دوست و همکار ارجمندم نسرين ستوده در اين مراسم با شکوه شرکت می کنم و پيام او را که در شرايطی سخت از زندان اوين در ايران برای شما فرستاده ، قرائت می کنم. عبدالکريم لاهيجی -------------------------// رياست عالی محترم دانشگاه يورک، رييس محترم دانشگاه، رييس محترم دانشکده علوم انسانی و مطالعات حرفه ای، اعضای محترم سنا، همکاران، خانم ها و آقايان، درودهای صميمانه ی مرا از ايران پذيرا باشيد. همچنين احترام فراوان خود را تقديم جايگاه علم و خرد می نمايم و سپاس خود را تقديم رييس محترم و مسئولان گرامی دانشگاه پرآوازه ی يورک می نمايم که افتخار بزرگی را نصيبم کرده اند. از استادان هم ميهن خود، دانشجويان و دانش آموختگان دانشگاه يورک نيز که مرا برای اين افتخار بزرگ نامزد کردند، سپاسگزارم. می دانيد من نيز در يکی از دانشگاه های ايران درس خوانده ام. دانشکده ی حقوق دانشگاهی که من در آن تحصيل کردم به آموزش اصول اخلاق حرفه ای و تسلط حقوقی دانشجويان اش بسيار اهميت می داد. اما پيش از هرچيز دوست دارم به شما بگويم چطور شد رشته ی حقوق را انتخاب کردم؟ و چطور شد به فعاليت در زمينه ی حقوق بشر پرداختم؟ زمانی که جوان بودم و قرار بود رشته ی تحصيلی ام را انتخاب کنم، سخت آرمان گرا بودم و تشنه ی حقيقت و عدالت. به اين نتيجه رسيده بودم که می توانم اين دو را در رشته ی حقوق بيابم. اکنون که به آن روزها فکر می کنم، به ياد می آورم برای به دست آوردن حقيقت حاضر بودم دست به هر خطری بزنم. اندک اندک مثل همه ی انسان ها دريافتم کل حقيقت نزد هيچکس نيست. اما همچنان که می خواهم، با آنکه از داشتن کل حقيقت محروم ام، حقوقم به عنوان يک انسان محترم شمرده شود، پس حقوق همگان نيز بايد با همه ی اشتباهاتی که در طول زندگی مرتکب می شوند، محترم شمرده شود. بدين ترتيب بود که وارد دنيای پرپيچ و خم حقوق شدم. حقوق، در خصوص بايدها و نبايدهای اجتماعی سخن می گويد. از حقوق افراد و تکاليف شان سخن می گويد. از جرم و مجازات ها سخن می گويد، از حق مالکيت انسان ها، از حق آزادی بيان، آزادی مطبوعات، تساوی حقوق زن و مرد، حقوق کودکان و . . . البته رشته های علوم انسانی و اجتماعی نيز اين ايده های عالی را از زوايای متفاوتی آموزش می دهند و ارج می گذارند. اينها همه از اين جهت که راهی روشن را نشان می داد برايم جالب و شگفت آور بود. با اين همه، در دنيای حقوق و به ويژه حرفه ی وکالت، شما هميشه هم با قضيه ی کاملا روشنی مواجه نيستيد. موضوع پرونده در سايه روشن های متوالی، متناوبا رنگ می بازد و وکيل يا قاضی پرونده را دچار ترديد می کند. معهذا " حقوق بشر" اين سايه روشن ها را راحت تر پشت سر می گذارد. اقليت های دينی حق دارند مطابق با باورهای مذهبی شان زندگی کنند. مطبوعات بايد از حق آزادی بيان و آزادی مطبوعات برخوردار شوند. مردم حق برخورداری از اطلاعات آزاد و صحيح را دارند. کودکان حق برخورداری از حقوق شان را دارند. زنان و مردان، کودکان و کهنسالان با هر رنگ و نژاد و جنس و زبان و قوم و مذهبی حق دارند از حقوق انسانی شان برخوردار شوند. آنها حق دارند از تعقيب غير قانونی در امان بمانند، حق دسترسی به دادرسی عادلانه را دارند، حق برخورداری از وکيل را دارند، وکيلی که فارغ از ترس و تهديد مداوم به دفاع از موکلان اش بپردازد. برای تحقق اين حقوق، کوشش لازم است و به ويژه پرهيز از سکوت، روی گردانی يا کتمان، که هر سه از ويژگی های بارز جامعه ی استبداد زده است. صادقانه اذعان می دارم در زمانی که به دفاع از موکلانم می پرداختم و نوميدانه مشغول کار فشرده بودم، برای دفاع از کسانی اقدام می کردم که در جلوی چشمانم مورد ظلم و ستم قرار گرفته بودند و حقوق بنيادين آنها مورد بی اعتنايی قدرت رسمی قرار گرفته بود و اين طبيعی ترين کاری بود که انجام می دادم، زيرا سوگندی که در ابتدای کار وکالت ياد کرده بودم مرا از سکوت در قبال ظلم آشکاری که بر هموطنانم می رفت، منع می کرد. می دانيد که هم اکنون در زندان به سر می برم. زندان فرصتی است تا نگاهی دقيق تر به گذشته بياندازيد و ژرف تر آن را بکاويد. در زندان بارها از خود پرسيده ام چطور شد که زندگی ام اينگونه رقم خورد؟ می دانستم گريزی از آن وجود ندارد، اما رنجی از درون مرا به اعتراض وا می داشت. اعتراض به نقض مستمر حقوق بشر در جامعه ای که من، خانواده ام و ميليون ها انسان ديگری که به آنها عشق می ورزم، در آن زندگی می کرديم. با اين حال اما حقوق، وکالت، قضاوت، حقوق بشر، نهادهای حقوقی منطقه ای، دادگاههای حقوق بشر، ديوان کيفری بين المللی، کميسيون های حقيقت ياب و ديگر نهادها و مفاهيم حقوقی و بالاتر از همه "حقيقت" و "عدالت" راه را همواره پيش چشم ما روشن نگاه می دارند. می دانيم چه می خواهيم و می دانيم چگونه آنها را به دست آوريم. آرام و صبورانه گام بر می داريم تا استقلال قضايی و نهادهای حافظ حقوق بنيادين بشر را در جامعه ی خويش مستقر کنيم. بار ديگر مراتب سپاس و تقدير خود را به دانشگاه يورک، سنای دانشگاه، همکاران و اساتيد گرانقدر آن، دانشجويان ئ دانش آموختگان آن به خاطر حمايت پرارزش آنها تقديم می نمايم و برای تمام دانشجويان آن دانشگاه آرزوی موفقيت در راهی که انتخاب کرده اند دارم. باور دارم تلاش های مشترک ما برای بسط و گسترش مقوله های حقوق بشر در جای جای کره ی زمين به نتيجه خواهد رسيد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر