مقاله زیر پارسال در ایامی که به شانزده آذر نزدیک میشدیم توسط شهید ستار بهشتی به مناسبت فرا رسیدن روز دانشجو برای انتشار در سایت رهسا نیوز به رشته نگارش درآمده است ولی سردبیری سایت به علت عدم رعایت ادبیات معمول جنبش سبز و نیز دارا بودن مشکل محتوایی، از درج این مقاله خودداری کرده بود، اما متاسفانه ستار عزیز امروز در میان ما نیست و قلب ما اندوهیگن از غم از دست دادنش، آری، ستار عزیز به مظلومانه ترین شکل شهید شد و امروز وظیفه ما بسی سنگین تر است تا راهش را ادامه و نامش را نگاه داریم. لذا تصمیم گرفتیم تا مقاله وی را بدون هیچ تغییر و تحریف و ویرایشی ، همانگونه که خود وی نوشته بود منتشر کنیم.
روانش شاد و نامش جاویدان
درود بر دوستان
درسال ۱۳۳۲در اعتراض سفر ریچارد نیکسون به ایران تظاهرات دانشجویی در دانشکده فنی تهران آغاز شد که در این تظاهرات و حمله نیروهای نظامی به داخل دانشکده ،۳ دانشجو به نامهای احمد قنچی (از طرفداران جبهه ملی)، مصطفی بزرگ نیا (عضو کمیته مرکزی سازمان جوانان حزب توده ی ایران) و مهدی شریعت رضوی (از کادرهای سازمان جوانان حزب توده ی ایران) کشته شدند. این اتفاق در( ۱۶ آذر ۱۳۳۲) اتفاق افتاد . بعد از آن واقعه، صبح هنگام ورود نیکسون،یکی از روزنامه‌ها در سر مقاله خود تحت عنوان «سه قطره خون» نامه سرگشاده‌‌ای به نیکسون نوشت. نویسنده ابتدا به سنت کهن ایرانیان اشاره کرده بود که هرگاه مهمان عزیزی برای ایرانیان میرسد، متناسب با شأن و مقام او برایش گوسفند و گاوی قربانی میکنند و سپس خطاب به نیکسون گفته بود: آقای نیکسون ! وجود شما آنقدر گرا‌می و عزیز بود که در قدوم شما سه نفر از بهترین جوانان این کشور، یعنی دانشجویان دانشگاه را قربانی کردند، از آن زمان روز۱۶آذر به عنوان روز وسنبل دانشجو نام گرفت وقبل از اینکه نظام جمهوری اسلامی به حکومت برسد و در زمان به حکومت رسیدن جمهوری اسلامی بسیار حکومت مانور براین روز داد تا باعث بدنامی نظام سابق گردد. در صورتیکه همانگونه که می بینید حتی یکی از احزاب دانشجویان کشته شده از اول حکومت جمهوری اسلامی مورد مهر نظام قرار نگرفت. و حتی یک دانشجو از عوامل حزب مورد اعتماد نظام در این واقعه کشته نشدند اما نظام به نام وبه کام خود برای کوبیدن مخالفان خود وقلع وقمع آنها و احزاب مختلف از این روز بسیار بهره برد تا به مرور زمان حنای نظام رنگ خود را از دست داد و کم کم همین روز ۱۶ آذر به روز مخالفت با نظام و در خواست اجتماعی وسیاسی و…. مردم و دانشجویان تبدیل گردید و دانشجویان در این روز درخواستهای خود وجامعه را به صورت مسالمت آمیز مطرح میکردند .
اما کم کم با رو به توتالیتر شدن نظام وبه وجود آمدن جو خفقان بیشتر هر روز بیشتر از روز قبل و هر سال بیشتر از سال قبل ، دانشجویان در این روز خواسته های خود و جامعه را به صورت جدیتری ابراز کردند ونظام جمهوری اسلامی که داد (جمهوریت اسلامیت و آزادیت) داشت کم کم نشان داد هیچ کدام از این سنبلها را نه تنها در خود ندارد بلکه از (جمهوریت جز دیکتاتوری محض) و( از اسلامیت به اسم دین سوء استفاده از اعتقادات مردم) و از (آزادیت جز زندان، شلاق ، شکنجه ، اعدام ) و…. چیزی ندارد و همچون شیر بی یال و دم و کوپال خود را نشان داد. و نشان داد که جز دیکتاتوری و قبول نکردن حرف مخالف خود و سرکوب مخالف به هر نوع کار دیگری نمیکند . وبرای سرکوب مردم خود دست به هر کاری میزند حتی باج دادن به کشورهای بیگانه . اما در این روز هر سال دانشجویان ایران این مراسم را با جو خفقانی که نظام راه اندازی کرده با شکوه تر ومصمم تر و پر شور تر این مراسم را بر پا میکنند، ونظام نیز در این روز بدون توجه به حرمت دانش و دانشگاه افراد و عوامل خود را با لباسهای شخصی برای ضرب وشتم دانشجویان وارد خیابانها و دانشگاه میکند، که حرف وسخن این عزیزان چیزی نیست جز خواسته های به حق مردم جامعه که در این روز که به عنوان سنبل ونماد دانشجو است از زبان دانشجویان میهن ابراز میگردد .
دوستان ، یاران ، مبارزان و مردم آزادیخواه ایران زمین، باز ماه آذر و روز دانشجو فرا رسید روز عزیزانی هم چون مجید توکلی ها، مجید دری ها، بهاره هدایت ها ، مهدیه گلروها و….. امسال این عزیزان و بسیاری دیگر در جمع ما مردم نیستند ، این عزیزان یا به تبعید اجباری محکوم شدند و یا جان خود را از دست دادند و عده کثیری از آنان در دخمه های این نظام پوسیده ضحاک صفت عمر را در مریضی و درد و رنج میگذرانند و با فشار روزافزونی که نظام بر این عزیزان میاورد برای سر خم کردن پیش این نظام همچون کوه بر سر عهد وپیمان خود با آزادیخواهان و آرمانهای آزادیخواهانه خود ومردم ایستاده اند . جای آن دارد یکبار دیگر در ۱۶آذر امسال همه با هم همچون آذرخش بر سر این نظام پوسیده فرود آییم و آن را از هم متلاشی کنیم .
امروز چشم آن عزیزان به حرکت ما وهمت ما است پس این بار با حرکتی سراسری در ۱۶ آذر ایران را پر کنیم از طنین شعر یار دبستانی من، ایران را پر کنیم از نوای ای ایران ای مرز پر گهر و با صدای بلند فریاد بزنیم زندانی سیاسی آزاد باید گردد .و به عنوان یک ایرانی وطن دوست میگویم در قدوم آقای نیکسون مردم ایران۳دانشجو قربانی کردند . از زمانی که قدوم نظام جمهوری اسلامی به ایران باز شد تا بحال چند جوان دانشجو ومرد و زن مبارزمردم ایران دربرابرشما قربانی کرده اند ؟ آیا تا بحال رحمی در دل شما آمده است ؟ یاران ومبارزان ۱۶آذر از راه فرا میرسد وحرکت وهمت ما هم باید بیشتر ومحکمتر فرا رسیده باشد .بیایید این بار چون هر سال اما پر غرورتر ومحکمتر از هرسال ندای خود را به گوش دنیا برسانیم وعزیزان زندانی خود را شاد کنیم . دوستان یاران ،عزیزان چندبار قرار است به دنیا بیاییم چندبار زندگی کنیم وچند بار از این دنیا برویم .یکبار می اییم برای زندگی ویکبار عمر به پایان میرسانیم ومیرویم خوشا انکه باعزت زندگی کنیم وبا عزت برویم .
زنده وپاینده ایرانی وایران جانم فدای ایران
