دیشب
تعدادی از زندانیان سیاسی آزادشدند.من از آزادی این عزیزان خیلی خوشحالم اما آن را نشانه ای برای باز شدن فضا از سوی حاکمیت نمی دانم.
برخی از زندانیان آزاد شده، بیشتر دوران حبس خود را گذرانده بودند و در حالی که چند ماه یا چند روز از پایان دوران محکومیت شان بافی مانده بود، آزاد شده اند.علی ملیحی و ایوب قنبرپوریان از جمله ین افراد هستند.علی ملیحی نزدیک به سه سال در زندان بوده و چند ماه دیگر دوران محکومیت او به پایان می رسید و باید آزاد می شد.ایوب قنبرپوریان یکی از شهروندان بازداشت شده در حوادث پس از انتخابات نیز که دیشب آزاد شد، سه سال در زندان بوده و باید ده روز دیگر یعنی پس از پایان محکومیتش آزاد می شد.دکتر قاسم شعله سعدی نیز در حالی آزاد شده که دوران محکومیت خود را سپری کرده بود.این ها فقط نمونه ای بر این ماجرا هستند.
از این گذشته، از دو ماه پیش برخی از محکومان دادگاههای انقلاب برای اجرای حکم به زندان فرا خوانده شدند، بسیاری از این افراد به حبس های کوتاه مدت محکوم شده بود.ظاهرا فقط به این دلیل در دو ماه گذشته کسانی به زندان احضار شده بودند که به مناسبت عید فطر آزاد شوند.گفته می شود که بخشی از آزاد شده ها را این زندانیان تازه تشکیل می دهند.
با این همه، آزادی نزدیک به نود نفر چه با احکام حبس کوتاه مدت و یا بلند مدت به خودی خود شادی آور بود.هرچند هنوز تعداد زیادی از زندانی های شناخته شده در زندان هستند و بسیاری از آنها ماههاست که حتی از حق مرخصی محروم هستند:بهمن(احمدی امویی)، کیوان صمیمی، عماد بهاور، محمد داوری، مجید توکلی، سعید متین پور، مسعود باستانی، سیامک قادری، ضیا نبوی، مجید دری، مصطفی تاج زاده و عبدالله مومنی از جمله این افراد هستند.
آزادی این زندانیان مبارک و بیش باد، اما فراموش نکنیم که هنوز تعداد زیادی از زندانیان سیاسی در تهران و اهواز، بهبهان و گوهردشت کرج و ... آزادنشده اند.
