گزارشگران ویژه سازمان ملل تداوم اعدام ها در ایران را محکوم کردند

سه گزارشگر ویژه ایران، اعدام های فوری و شکنجه اعدام اخیر چهار عضو اقلیت عرب اهوازی در زندان کارون اهواز در جمهوری اسلامی ایران را محکوم کردند. بنا به گزارش ها، آنها در پی محاکمه ناعادلانه به مرگ محکوم و در تاریخ 19 ژوئن 2012 (30 خرداد 1391) یا در همان حدود اعدام شدند.

به گزارش جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، این کارشناسان مستقل حقوق بشر، با اشاره به اعدام عبدالرحمن حیدریان، عباس حیدریان، طه حیدریان و علی شریف، گفتند: «با توجه به نبودِ شفافیت در دادگاه ها ، نگرانی های اساسی در مورد فرایند محاکمه و عادلانه بودن آنها در زمینه مجازات اعدام در ایران باقی است.» این چهار نفر، که سه نفر از آنها برادر بودند، گویا در آپریل 2011 (فروردین 1390) در تظاهرات اعتراضی در خوزستان دستگیر و به اتهام محاربه و افساد فی الارض محکوم شدند.

آنها گفتند: «بر اساس حقوق بین المللی، مجازات اعدام شدیدترین نوع مجازات است که در صورتی که مورد استفاده قرار گیرد، باید فقط در مورد مهمترین جنایت ها صادر شود. «متهمان در پرونده های اعدام باید از تضمین های محاکمه عادلانه مقرر در میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، که ایران در سال 1975 تصویب کرده، برخوردار باشند.»

این سه گزارشگر ویژه تاکید کردند: «هر حکم اعدام که بر خلاف این تعهدات بین المللی انجام شود معادل با یک اعدام خودسرانه است.»

این کارشناسان حقوق بشر با نگرانی تعداد زیادی اعدام را، که در مغایرت با ممنوعیت اعدام در انظار عمومی در بخشنامه رییس قوه قضاییه در سال 1387، در انظار عمومی انجام می شود مورد ملاحظه قرار دادند. در سال جاری، حداقل 25 اعدام در انظار عمومی انجام شده است.

این کارشناسان مستقل تاکید کردند: «اعدام در انظار عمومی ماهیت غیرانسانی و تحقیر کننده مجازات اعدام را تشدید می کند و تنها می تواند تاثیر غیرانسانی کردن بر قربانی و تاثیر خشن سازی بر شاهدان اعدام داشته باشد.»

گزارشگران ویژه از این که دولتمردان، با وجود درخواست ها از دولت جمهوری اسلامی ایران برای توقف اعدام، مجازات اعدام را در تعداد نگران کننده ای به اجرا می گذارند، ابراز تاسف کردند. بنا به اطلاعات موجود، از ابتدای 2012 حداقل 140 اعدام انجام شده است و بعضی منابع تعداد اعدام ها را تا 220 مورد اعلام کرده اند. اکثر اعدام ها در مورد جرایم مربوط به مواد مخدر انجام شده که به نظر کارشناسان از جمله «مهمترین جنایت ها» بر اساس حقوق بین المللی به شمار نمی روند.

کارشناسان مستقل سازمان ملل از ایران به تاکید خواستند «فورا اجرای مجازات اعدام را در مورد جنایت هایی که در ردیف مهمترین جنایت ها به شمار  نمی روند، متوقف سازد و از رعایت دقیق تضمین های محاکمه عادلانه اطمینان حاصل نماید.»

گزارشگر ویژه حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران، احمد شهید؛ گزارشگر ویژه اعدام های فراقضایی، فوری یا خودسرانه، کریستف هینز؛ و گزارشگر ویژه شکنجه و دیگر رفتارها و مجازات های ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیر کننده، خوان ئی مندز

نسرین جان تو در نامه ات به فرزندانت گفتی که امید داری رنج هایی که از تهی بودن آغوشت از دردانه هایت می کشی، بیهوده نباشد

نسرین ستوده، وکیل و فعال جنبش زنان از ۱۳ شهریور ۱۳۸۹ در زندان بسر می برد. وی به دو اتهام: اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام، به شش سال حبس و ۱۰ سال محرومیت از وکالت محکوم شده است. نسرین از آن زمان تا به کنون حتا از یک روز مرخصی محروم بوده است. بر اساس گفته های رضا خندان، همسرش، هفته گذشته نسرین ستوده در ملاقات کابینی خود اعلام کرده است که در اعتراض به عدم امکان ملاقات حضوری با دو فرزند خردسالش «مهرآوه» و «نیما»، دست به اعتصاب غذا خواهد زد. احتمال اعتصاب غذا سبب نگرانی خانواده و دوستان نسرین ستوده شده است. مطلب زیر دل نوشته نفیسه محمدپور است که از همین دل نگرانی ها سرچشمه گرفته است:
سلام فرشته عدالت
قصه من و تو از وقتی شروع شد که اسم هر آزاده ای را که در این دام بلا گرفتار بود، می شنیدم نام تو، دادخواه، سلطانی و سیف زاده هم پشت آنها بود؛ [وکیل مدافع]. تا اینکه تو هم در این دام بلا افتادی. از آن به بعد بود که قصه من و چشم های نیما شروع شد. خنده شیرین و عمق نگاهش را اولین بار در صفحه آقا رضا دیدم. آن روز دلم گرفت برای دلتنگی یک پسرک دوست داشتنی، اما نمی دانستم که این نگاه از زندگی ام رفتنی نیست. نگاه هایی که شبها به من زل می زدند. این پهلو و اون پهلو می شدم اما هر طرف که می چرخیدم نگاه ها همانطرف بود. کم کم زندگی با نگاه نیما عادتم شد. وقتی نگاه نیما را از نزدیک دیدم، فهمیدم که این نگاه فقط نگاه یک کودک دلتنگ نیست. پشت این غم سنگین حرف هایی بود که نمی خواندم. هرگز از نیما راجع به تو سوال نکردم و هرگز دلتنگی اش را به رویش نیاوردم و هرگز جرأت نکردم آن پسرک شیرین زبان را چنان در آغوش بفشارم که نفسش بند بیاید. حالا دیگر نگاه علی و کیانا (دوقولوهای نرگس محمدی) و خیلی از کودکان دیگر نیز روی من هوار شده و از نزدیک احساس شان می کنم.
نسرین جان
از قدم گذاشتن به خانه ات هراس داشتم چرا که همیشه خانه بی مادر در ذهنم، سرد و تاریک بود. اما در دیوار خانه ات و لبهای همیشه خندان مهراوه ات حکایت دیگری است. چشم های نیما و لبخندی که از لبهای دخترت دور نمی شود حکایت از مهری اصیل و باصلابت دارد که از نبودنت در آن خانه یک تراژدی مادرانه نمی سازد. مادران سرزمین من سالیانی است که تنها محبت را پیشه خود کرده اند و سراغ قدرت و صلابت را فقط از بازوی مردان سرزمین مان می توان گرفت. تو برای ما محبت و صلابت را دوباره معنا کردی هنگامی که همان قانون شلم شوربایی که تو را به جرم دفاع از موکل به زندان انداخت را وادار به احترام گذاشتن به خودش کردی. زمانی که خواستی کودکانت گرمای آغوش پر مهر تو را همراه با قدرتت بچشند نه با خفت. اینگونه بود که تو قدرت را به زنان و مادران سرزمینم برگرداندی. تو هرگز دلنازکی زنانه را قربانی عدالت نکردی و این پاسخی است به کسانی که می گویند: “زن جماعت نمی تواند قاضی باشد.”
وکیل مدافع بی دفاعان شاید شنیدن حکایتی که می خواهم برایت تعریف کنم، خالی از لطف نباشد. بگذار از روزی بگویم که به خانه ات رفتم تا دخترم با نیمای تو ساعتی بچگی کنند (تنها کاری که از من بر می آمد). نمی دانم در خلوت کودکانه شان چه درددل هایی با هم کردند که در راه بازگشت، آنار گفت: «مامان می دونی مامان نیما زندانه». و من مثل یک دروغ گوی ناشی گفتم: «نه مادر جان مگه کار بدی کرده که بره زندان». در کمال ناباوری به من گفت: «نه مامان پلیس ها که نبردنش دیکتاتورها بردنش». نمی دانم می خواست چه چیزی را به من بفهماند. اینکه در شعرهای کودکانه به آنها یاد دادند که: «آقا پلیسه زرنگه / با دزدا خوب می جنگه»
نسرین جان
تو در نامه ات به فرزندانت گفتی که امید داری رنج هایی که از تهی بودن آغوشت از دردانه هایت می کشی، بیهوده نباشد. اگر چه در برابر امید انسان های بزرگی چون تو انسان های عجولی چون من هم هستند که نگران اند از کی به بار نشستن اینهمه رنج و تلاش. اما حرف های دخترکم را که با خود مرور می کنم به این باور می رسم که تلاش هایت و رنج هایی که برای زنده کردن کالبد نیمه جان قانون سرزمینم می کشی بی نتیجه نیست چرا که امید را در نگاه های کودکان می بینم. تو خود را در ما و کودکانت را در کودکان ما تکثیر کردی. کودکانی که شاید هنوز معنای خودداری مادری از دیدار فرزند را ندانند و هنوز درک نکنند که چطور قانونی که باید حامی کودکان باشد مادری بی گناه را در بند می کند. اما این بی انضباطی قانون را اینطور توجیه می کنند: «پلیس ها با دیکتاتورها فرق دارند

مصر عليه خبرگزارى فارس شکایت می کند'

رسانه هاى مصرى از قول ياسر على، سرپرست امور رسانه اى محمد مرسى، رئیس جمهور منتخب مصر، نقل كردند كه دفتر رياست جمهورى مصر قرار است به دليل انتشار مصاحبه "نادرست" عليه خبرگزارى فارس شکایت کند.

دو روز پیش از این، خبرگزاری فارس، از منابع خبری نزدیک به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ایران، متن "گفت و گویی اختصاصی" با محمد مرسی، رئیس جمهور منتخب مصر روی خروجی خود قرار داد که بلافاصله در سراسر جهان نقل شد و بازتاب گسترده ای پیدا کرد اما در فاصله کوتاهی، سخنگوی آقای مرسی به دفتر بی بی سی در قاهره گفت که چنین گفت و گویی اصلا صورت نگرفته است. خبرگزاری فارس از محمد مرسی نقل کرده بود که اگر او رئیس جمهور شود، در گسترش رابطه با ایران خواهد کوشید و به دنبال تجدید نظر در پیمان صلح کمپ دیوید با اسرائیل خواهد بود.

تی شرت" اسماء اسد مردم سوریه را علیه خود برانگیخت

اسماء همسر بشار اسد با به تن کردن یک "تی شرت" که بر روی آن عبارت "کشور من زیباست" نوشته شده بود ، مردم سوریه به ویژه انقلابیون این کشور را علیه خود بر انگیخت.
به گزارش العربیه وبه نقل از روزنامه کویتى "السیاسه" برخی از سوری ها همسر بشار اسد را به بی مبالاتی نسبت به کشته شدن بیش از 15 هزار نفر از معترضان توسط نیروهای طرفدار همسرش متهم کردند.
برخی دیگر از کاربران اینترنت با قرار دادن کامنت هایی بر روی سایت های شبکه های اجتماعی از جمله فیس بوک و تویتر اعتراض خود را نسبت به اين اقدام نشان دادند.
یکی از سوری ها نوشته است: "چگونه سوریه با وجود این همه خونریزی از دید همسر رئیس جمهورى زیبا به نظر می رسد."
روزنامه های آلمانی از جمله "بیلد " تصاویری از اسماء همسر بشار اسد را در حالی که با تیم بدمینتون کشورش در حال تمرین است، چاپ کرده اند.
از سوی دیگر روزنامه "لوموند" فرانسه در این زمینه نوشته است "بانوی اول سوریه در حالی به تمرین با تیم بدمینتون می پردازد که از ابتدای بحران در این کشور تاکنون 15 هزار نفر کشته شده اند."
بر اساس این گزارش تصاویر اسماء اسد در روز چهارشنبه بیستم ژوئن گرفته شده است که در آنها وی با پوشيدن "تی شرت" و یک "شلوار جین" آبی رنگ در حالی که پا برهنه بود با تیم بدمینتون کشورش تمرین می کرد .
پیش از این روزنامه بریتانیایی گاردین تصاویر و گزارش هایی از زندگی اسماء اسد به چاپ رسانده بود که نشان می داد همسر رئیس جمهور سوریه به رغم بحران کنونی کشورش مبالغ زیادی را صرف خرید اجناسی با مارک های معروف جهانی می کند

رنج‌نامه نرگس محمدی از زندان/ چه کسی مسوول این درد است؟

این فعال حقوق بشر که از بیماری حاد عصبی رنج می برد در نامه خود از زندان زنجان می نویسد: «نوشتن برایم آسان نیست اما می گویم و می نویسم تا شاید دیگر برای هیچ طفلی تکرار نگردد من یک مادر دور از فرزندان و بیمارم و چنین از مادر موسی گفتم و از درد خود ناله کردم تا بگویم " قدرت عشق مادران برتر از هر قدرتی ست " منشا این قدرت عشق است و مهر مادری که خداوند از رحمانیت خود برگرفت و در وجود مادران نهاد . محروم کردن کودکان ازین مهر و رنج دادن مادران از این هجر ، گناه نابخشودنی ست . و من با هزاران امید از چهاردیوار زندان این نامه نوشتم تا شاید به زودی زود و با لطف الهی در این سرزمین و در هر سرزمینی دیگر در این کره ی خاکی این رنج پایان پذیرد . من ایمان دارم روزی فراخواهد رسید هرچند اگر من نباشم که عشق حاصل از این رنج ها آینده ای بهتر برای فرزندانم و همه ی فرزندان سرزمین ایران و حتی جهان رقم خواهد خورد».