مناقشه در گرجستان توجه جامعه جهانی را از اوضاع پیرامون ایران پرت ساخته است. احتمال حمله به تاسیسات هسته ای ایران هنوز هم محفوظ است. در این رابطه روزنامه "ایزویستیا" در مقاله خود تحت عنوان "چه کسی، از کجا و چه زمان به ایران حمله می کند؟" مورخ 27 اوت سال جاری توضیحات مشروحی در این باره داده است. حال ما می خواهیم به برخی از جهات نظامی آن اشاره کنیم.
"ايزويستيا"، خبرگزاري «ريا نووستي» : مناقشه در گرجستان توجه جامعه جهاني را از اوضاع پيرامون ايران پرت ساخته است. احتمال حمله به تاسيسات هسته اي ايران هنوز هم محفوظ است. در اين رابطه روزنامه "ايزويستيا" در مقاله خود تحت عنوان "چه كسي، از كجا و چه زمان به ايران حمله مي كند؟" مورخ 27 اوت سال جاري توضيحات مشروحي در اين باره داده است. حال ما مي خواهيم به برخي از جهات نظامي آن اشاره كنيم. چه چيز مي تواند هدف اصلي حمله باشد؟ پيش از هر چيز نيروگاه اتمي بوشهر و ديگر تاسيسات هسته اي ايران در اصفهان، اراك و نطنز. اهداف در اعماق زمين مستقر شده اند و بدون بمب هاي فوق دقيق و وزن بيش از نيم تن نمي توان آنها را تخريب نمود. خوشبينان معتقدند كه آمريكا نمي تواند در آينده نزديك وارد مناقشه جديدي شود چونكه بر اساس دكترين نظامي آمريكا، همزمان بيش از دو جنگ براي ايالات متحده مجاز نيست. در حال حاضر آمريكايي هاي در دو جنگ عراق و افغانستان درگير هستند. اما نبايد خود را منحرف ساخت: آمريكايي ها بي دليل اختيار جنگ در افغانستان را به ناتو محول نكرده اند. اين مسئله دستان واشنگتن را باز مي گذارد.
در جريان جنگ هايي كه آمريكايي ها عليه يوگسلاوي سابق، عراق و افغانستان انجام داده اند گزينه هاي مختلف نمونه اي از جنگ را تمرين كرده اند كه به آن "جنگ بدون درگيري" مي گويند. اين به معناي استفاده گسترده از موشك هاي بالدار و حملات هوايي براي وارد آوردن خسارات هنگفت بر توان اقتصادي و نظامي دشمن است. در اين صورت گزينه عمليات زميني به خاطر خطر تلفات زياد نظاميان خودي حذف مي شود. كاملا امكان پذير است كه اولين حمله به نقاط پدافند هوايي ايران انجام شود كه دست نيروي هوايي استراتژيكي آمريكا را باز كند. تهران "بچه توسري خور" نيست. روحيه ارتش اين كشور عالي و از قايق هاي تندرو موشك انداز مدرن مجهز به موشك هاي بالدار و همچنين چند هنگ مجهز به مجموعه هاي پدافند موشكي "اس-200 " و سيستم هاي روسي "اس-300" و "تور-ام1" برخوردار است (بر اساس برخي از گزارشات به وسيله سيستم هاي "تور-ام1" هواپيماي توپولف-22 روسيه در جريان مناقشه اخير با گرجستان هدف قرار گرفت و سرنگون شد).
واشنگتن و متفقان اين كشور عملا تهران را با پايگاه هاي نظامي خود در ازبكستان، قرقيزستان و تاجيكستان محصور كرده اند. همچنين بمب افكن هاي واشنگتن مي توانند از فرودگاه هاي به مراتب دورتر براي حمله هوايي به ايران به پرواز درآيند. بعنوان مثال از پايگاه هاي هوايي در كشورهاي اروپايي و پايگاه "ديگو-گارسيا" در اقيانوس هند. به اعتقاد كارشناسان حمله اصلي از طريق دريا انجام خواهد شد. بر اساس تجارب جنگ اول خليج فارس (1991) آمريكايي ها مي توانند از بيش از صد فروند كشتي خود حملات احتمالي نظامي را انجام دهند و اگر بريتانيايي ها هم، كه احتمال آن بسيار زياد است، به كمك آيند، تعداد كشتي هاي آنها در منطقه به 150 فروند خواهد رسيد.
در سال 1991 براي حمله به عراق شش فروند ناو هواپيما بر چند منظوره (چهار فروند در خليج فارس و دو فروند در درياي سرخ)، 2 نبرد ناو (لينكور)، 5 كشتي هليكوپتر بر تفنگداران دريايي و 8 فروند زير دريايي اتمي چند منظوره به منطقه اعزام شدند. تعداد كل نيروي دريايي ائتلاف در آن زمان قابل توجه است: 2000 فروند هواپيماهاي جنگي و كشتي هايي كه هم همزمان مي توانستند هزاران موشك بالدار را شليك كنند. همين كار مي تواند در حال حاضر هم تكرار شود. اما تنها يك چيز تغيير خواهد كرد و آن اينست كه كشتي ها در خليج فارس مستقر نخواهند شد چرا كه خطر حمله از سوي قايق هاي تندرو ايراني وجود دارد؛ آنها در اقيانوس هند، درياي سياه و درياي سرخ مستقر خواهند شد. اين در حاليست كه مدت زمان پرواز موشك ها كمتر از يك ساعت خواهد بود. تمرين اين عمل در درياي سياه در برابر چشمان ما انجام مي شود: به بهانه حمايت از گرجستان ، ناتو 18 فروند از كشتي هاي نظامي خود را در محل مستقر كرده است.
