سه سال از خیزش جنبش سبز، جنبش مردم ایران، گذشت. سه سال پیش، 22 خرداد 1388، دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ایران برگزار شد.
پیش
از انتخابات حضور میرحسین موسوی و مهدی کروبی و وعده هایی که برای اصلاح
امور می دادند، در میان جوانان شور و شوقی را دامن زد. در کنار این دو،
محمود احمدی نژاد و محسن رضایی نیز به رقابت پرداختند و در حالی که تمامی
شواهد حاکی از پیروزی میرحسین موسوی داشت، با تقلبات گسترده، نام محمود
احمدی نژاد از صندوق ها بیرون آمد. مردم در بهت و حیرت این تقلب آشکار، به
خیابان ها آمدند تا رای خود را طلب کنند. این حضور میلیونی و غیرخشونت آمیز
مردم در تهران و دیگر شهرهای بزرگ ایران، به مذاق رهبر جمهوری اسلامی و
رئیس جمهور منتخبش و بقیه سردمداران حکومت سرکوبگر اسلامی در ایران خوش
نیامد و به شدت تمام با آن مقابله کردند.
از لحظه ای که آخرین نگاه ندا به چشم های ما خیره ماند،
تا بعدتر که ده ها تن از جوانان ما را در کوچه و خیابان و زندان کشتند،
شکنجه دادند، تجاوز کردند، و همچنان ده ها تن را در زندان ها بی هیچ دلیل
محکمه پسندی نگه داشته اند، سه سال می گذرد.
اگر فقط آن نگاه را در خاطر داشته باشید، باید بدانید که تنها
چیزی که آن نگاه می خواست این بود که فراموش نکنیم بر سرزمینمان چه رفته
است.
“اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی در ایران”، “جنبش متحد
دانشجویی ـ کانادا”، نشریه شهروند و “کمیته همبستگی با مردم ایران” به
همین مناسبت برنامه پیاده روی در روز یکشنبه دهم جون 2012 ترتیب داده اند.
این پیاده روی از ساعت دو و نیم بعدازظهر از مقابل موزه رویال انتاریو شروع
خواهد شد و ساعت چهار و نیم در میدان دانداس به پایان خواهد رسید.
با میترا صفاری یکی از سازماندهان این برنامه از “اتحاد برای
پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران (تورنتو)”، هدف از برگزاری این راهپیمایی
را پرسیدیم. او گفت: هدف از این برنامه گرامیداشت فداکاری ها و ازجان
گذشتگی های مردم ایران در مبارزات دمکراسی خواهانه و عدالت خواهانه سی و سه
سال گذشته و مخصوصا در دوران جنبش سبز است.
