جمهوری اسلامی از طریق سوییس تحریم‌ها را دور می‌زند

ایران می داند چگونه وقت را بخرد و چگونه کشورهای غربی را با درب بسته و حصار محدود مواجه کند، هرچند می داند که این دیوار ضخیم و غیرقابل ریزش است. تنها امید غربی ها به تحریم های بین المللی بود. تاثیر این تحریم ها بر ملت ایران آشکار است، ولی رژیم کماکان می کوشد از این تحریم ها بخصوص از طریق سوییس عبور کند. سال گذشته کشورهای غربی اقدام به ارائه نقشه عملی برای برداشتن گام های قاطع جهت وارد کردن ضربات اقتصادی به ایران از راه ایجاد محدودیت در زمینه هایی مانند انرژی و مبادلات پولی و غیره کردند. تحریم های مصوب در اکتبر گذشته به هدف قراردادن شرکت های همکاری کننده با ایران در لیست سیاه، در کنار شرکت هایی که از در لیست سیاه ایالات متحده هستند بود. تحریم های اعمال شده و مدنظر آمریکا به هدف بازداشتن کشورهای دیگر از بستن قرارداهای نفتی و تجاری با ایران از محدوده منطقه ای فراتر رفته، تا جایی که آنها را تهدید به تحریم ورود آنها به بازار آمریکا کرده بود. التزام بین المللی به اعمال تحریم ها علیه ایران امری اتفاقی نبوده، بلکه نسبت به دو سال قبل از لحاظ کمی و کیفی بسیار بیشتر شده است تا جایی که مراجع و مجامع بین المللی بر اثرگذاری این تحریم ها بر وضعیت داخلی ایران امیدوار شدند، ولی بتدریج نوعی ناامیدی بین المللی نسبت به تاثیر سریع و کوتاه مدت این تحریم ها بر ایران بوجود آمد. غربی ها انتظار داشتند با این تحریم ها ایران را وادار به کنار گذاشتن اهداف نظامی - هسته ای خود و شفاف سازی کامل پروژه های خود کرده تا جایی که امکان تحقیق و بررسی برای اطمینان از صلح آمیز و مدنی بودن برنامه هسته ای ایران وجود داشته باشد، در حالی که تاکنون چنین دستوری از جانب رهبر انقلاب آیت الله خامنه ای صادر نشده است. روند تاثیرگذاری تدابیر مدنظر غربی ها معمولا بخاطر همکاری شرکت های مختلف بین المللی با ایران که رژیم در هر فرصتی برای دورزدن تحریم ها با آنها ارتباط برقرار می کند کند می شود. هیات کارشناسی سازمان ملل که به هدف بررسی میزان پایبندی ایران به قطعنامه ۱۹۲۹ تشکیل شده گزارش داده که ایران به صورت پیوسته و بدون تعلل در پی فرار از تحریم ها بوده است. براساس این گزارش ایران موفق شده شبکه گسترده و پیچیده ای از شرکت های غیرحقیقی برای فعالیت های اقتصادی و تجاری غیرقانونی و ارتباط با شرکت های در لیست سیاه قرار گرفته تشکیل دهد و همچنین با افرادی که می توانند نقش مهمی در همکاری با ایران برای تبدیل شدن به یک کشور هسته ای برای تغییر توازن نظامی و سیاسی در خاورمیانه و چه بسا فراتر از آن رابطه برقرار کند. شیوه همکاری این شرکت ها با ایران مبتنی بر معامله پایاپای است. برای مثال گمان می رود که دو شرکت بسیار بزرگ و عمده بنام های «گلینکور» و «ترافیگورا» که مقر آنها در سوییس است با شرکتی که در زمینه فعالیت های هسته ای با ایران همکاری دارد (براساس گزارش دیلی گراف بریتانیا ۱/۲/۲۰۱۳ ) ارتباط برقرار کرده اند. ماه گذشته مشخص شد گلینکور، بعنوان بزرگ ترین شرکت تامین کالاهای اساسی در سطح جهان و ترافیگورا بعنوان شرکت بزرگ دنیا در زمینه تجارت موادخام، هزاران تن آلومینیم برای شرکت ایرانی «ایرلاکو» تهیه کرده اند. ایران به این حجم آلومینیوم برای تولید لوله هایی که در ساخت دستگاه گریز از مرکز برای غنی سازی اورانیوم بکار می رود نیاز دارد. شرکت ایرلاکو خود بطور مستقیم متهم به تلاش برای توسعه توانایی هسته ای ایران از طریق همکاری با شرکت فعال در زمینه تکنولوژی گریز از مرکز بنام «تیزا» استت که از شرکت های زیرمجموعه سازمان انرژی اتمی ایران (A.E.O.I ) است. مدیران هر دو شرکت مذکور از جانب شورای امنیت به تحریم بین المللی محکوم شده اند. ایرلاکو در دسامبر گذشته از جانب اتحادیه اروپا نیز تحریم شد. علاوه بر آن سه سال قبل شورای امنیت طی قطعنامه ای حکومت ها از ساخت دستگاه هایی که امکان استفاده از آنها غنی سازی می رود برحذر داشت. هرچند امروزه ایران و شرکتهای ایرانی به سختی قادر به انجام معاملات مالی برای تجاری خارجی خود هستند، ولی شریان های حیات تجاری ایران کماکان جاری است