همیشه یادم هست برای منی که نه شاه دیدم نه خمینی دیدم در تلوزیون جمهوری اسلامی و کتابها و نوشته ها از زندگی کاخ نشینی شاهی میگفتند که کوخ نشینانی داشت.از زندگی شاهی میگفتند که یک کاخ داشت و بقیه مردم کاخ نداشتند و در خانه زندگی میکردند.در تبلیغات مسموم کتاب تاریخ دوره دبستان و راهنمایی و دبیرستان در ذهن ما میکردند که شاه زندگی اشرافی داشت.
بعد از این همه مدت این سوال برای من پیش آمده آیا آن شاه که در سال 57 عده ای علیه اش شورش کردند و این مصیبت را برای من و نسل من پدید آوردند وقتی به مکانی میرفت وقتی به کوهی به دشتی میرفت و مینشست جایی که نشسته بود را با تابلو علامت میزدند که مردم بدانند که شاه آنجا نشسته ؟
واقعا نمیدانم با این ننگی که جمهوری اسلامی و انقلابیون 57 برای ما به ارمغان آورده اند چه کنم.از هر راهی وارد شدیم.به تظاهرات رفتیم.نافرمانی مدنی کردیم.اطلاع رسانی اینترنتی کردیم.ولی متاسفانه دنیا تا کنون نخواست جمهوری اسلامی برود.
از یک طرف هم خائنینی که بیرون ایران هستند و به اسم اپوزسیون تقلبی وارد شده اند امثال مهاجرانی که میگود در زندگی رهبر نقطه سیاه که هیچ نقطه خاکستری هم نیست و امثال کدیور که شعار نه غزه نه لبنان ملت را تحریف میکند.و متقلبین همچون فاطمه کماندو حقیقت جو شوهر گمنامنش که برای ما کنفرانس گذار شده اند. و بقیه افرادی که حاضر نیستند بر سر آزادی ایران سر یک میز بنشینند و هر روز بر عمر جمهوری اسلامی میافزایند.همه اینها خائنینی هستند که آینده و تاریخ آینده درباره اینان به خوبی قضاوت خواهند کرد.
ای کسانی که با تبلیغات مسموم علیه شاه فقید قصد داشتید ذهن من و امثال من در ایران را شستشو دهید که به خیال خود ارتش 20 میلیونی شما شویم. ما ارتش 20 میلیونی شده ایم اما بر ضد شما و تا شما را از تخت خلیفه گری به پایین نکشیده ایم دست بر نمیداریم. اکنون به جای یک شاه و یک کاخ 2 میلیون شاه و کاخ وجود دارد و 75 میلیون انسان زیر خط فقر. اما به شما میگویم :
میرسد آن دم که بر سر زور نیست..هموطن آن روز چندان دور نیست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر