اول مِی، روز نه به اعدام

جمهوری اسلامی در رابطه با اعدام رتبه دوم را بعد از چین در جدول جهانی و از نظر تناسب جمعیتی رتبه اول را دارد و این آمار نشان دهنده جو خفقان و وسیله ای برای ارعاب مردم می باشد.هر روزه تعداد زیادی از زندانیان به بهانه های واهی در ایران بر چوبه اعدام می روند و متاسفانه این آمار روز به روز افزایش پیدا می کند! اول مِی- روز جهانی کارگر- هم کابوسی برای جمهوری اسلامی است زیرا در تمام این سال ها ترس از مردم زحمتکش و کارگران در این حکومت رخنه کرده است و این حکومت نیروی فوق العاده قوی این بخش از جامعه را به خوبی میشناسد،از این رو وقتی به سه سال گذشته که برمیگردیم آمار و ارقام اعدام در این روز افزایش پیدا کرده است! درست در این روز در سال 88 دلارا دارابی دختر جوانی به پای چوبه دار رفت. این حکومت گویا عاشق گرفتن جان افراد است. زیرا درست در 11 اردیبهشت سال 89 و 90 و حول وحوش آنهم چند زندانی سیاسی مثل فرزاد کمانگر و... و افراد غیر سیاسی به پای چوبه دار رفتند. اما در سال 91 حکم اعدام افرادی مانند شیرکوه معارفی، یوسف ندرخانی، سعید ملک پور و حمید قاسمی به دایره اجرای احکام رفته است و احتمال آن میرود که در روز ستانه روز جهانی کارگر امسال این عزیزان به پای چوبه دار می روند
حال نوبت من و توست که با برخورد فعالانه برای روز اول مِی بار دیگر پایه های حکومت جمهوری اسلامی را به لرزه در بیاوریم و نگذاریم باز هم افرادی قربانی جنایات این حکومت شوند. اول مِی-یازده اردیبهشت، روز جهانی کارگر- خیابان های سراسر دنیا به اشغال 99درصدی ها در می آید و مردم دنیا علیه 1درصدی ها به خیابان میایند و نظام سرمایه داری را به لرزه در می آورند.در ایران هم باید همین کار را کرد. 99 درصدی های ایران اعم از کارگران، معلمان پرستاران، رانندگان تاکسی و جوانان و دانشجویان و زنان و همه بخشهای جامعه باید علیه 1درصدی های ایران که جمهوری اسلامی که اعم از آیت الله های میلیاردر و سرمایه داران است به خیابان بیاییم و علیه وضعیت موجود و در دفاع از زندگی انسانی و کارگران و در دفاع از حق حیات محکومین به اعدام و دفاع از زندانیان سیاسی و فریاد آزادی و برابری سردهیم. در این روز فریاد آزادیخواهی و نه به اعدام را بار دیگر به گوش جهانیان می رسانیم. وعده دیدار ما روز 1 مِی، در سرتاسر خیابان های ایران و جهان. این روز همه ما انسانهای زحمتکش و آزاده است