پنج روزنامه اروپائی و آمریکائی با قرار و مدار قبلی، همه با هم در یک جهت به حرکت در آمده اند. یکشنبه شب، ساعت هشت شب، بوقت اروپا، مجله خبری آلمانی اشپیگل، نیویورک تایمزآمریکائی، گاردین انگلیسی، لوموند فرانسوی و الپائیز اسپانیائی نخستین مقاله خود را در باره 251278 سند، بر صفحه آنلاین خود در اینترنت قرار دادند. همزمان با آن تعداد نسبتا کمی (8000)از دستورالعمل های وزارت خارجه آمریکا به نمایندگی های این کشور در خارج نیز منتشر شد. قرار است در روزهای آینده موضوعات دسته بندی شده، با تفسیر منتشر شود. در مورد زمانبندی انتشار اسناد میان هیئت های تحریریه این نشریات توافق شده و گویا جولیان آسانگ، رئیس ویکی لیکس نیز با این تقسیم بندی موافق بوده است. روز یکشنبه نشریه تلگراف چاپ لندن ادعا کرد که از بقیه برنامه هم باخبر است: روز سه شنبه اسناد مربوط به کره و گوانتانامو، چهارشنبه پاکستان و تعقیب دزدان دریائی در شاخ آفریقا، جمعه فساد و رشوه خواری در افغانستان، شنبه یمن و یکشنبه چین، منتشر خواهد شد. در هفته بعد نوبت به روسیه خواهد رسید. این روزنامه ها، که از ماه ها پیش اسناد را در اختیار دارند، توافق کرده اند موضوع اول “ایران و اعراب” باشد. آنچه چشمگیر است این است که متن های مربوطه از جهت شباهت بسیار در شکل و محتوی و نیز سطح نازل روزنامه نگاری و سیاسی با دیگر مقالات فرق دارند. در این رابطه گزارش های دیپلماتهای آمریکائی در باره صحبت هائی که کرده اند و آنچه در باره جو سیاسی گفته اند، ظاهرا ساده لوحانه و دور از برخورد نقادانه نقل می شود. اشپیگل درست در جهتی که واشنگتن و تل آویو آرزو می کنند چنین باشد، می نویسد: اسناد آمریکائی افشاء می کنند که جبهۀ علیه ایرانِ مسلح به سلاح اتمی وسیع تر از آنست که تاکنون مشهود بود: حکمرانان عرب در مذاکرات محرمانه خواستار اقداماتی علیه تهران هستند. “بر خلاف دیگر مقالات اشپیگل که از نویسندگان آن مشخصا نام برده می شود، این مقاله بدون امضاء است. الپائیز می نویسد: “اعراب از آمریکا و اتحادیه اروپا می خواهند به هر وسیله شده جلوی ایران را بگیرند.” عنوان مقاله نیویورک تایمز چنین است: “نگرانی شدید در باره ایران در سراسر جهان” لوموند می نویسد: “وحشت کشورهای عربی از ایران و شیوه های ایجاد هراس آن” و سرانجام گاردین می نویسد:” عربستان سعودی بارها به امریکا فشار آورده که به ایران حمله کند”بنظر می رسد آنچه برای هیچیک از دبیران این روزنامه ها اهمیت ندارد این است که همصحبتان دیپلومات های آمریکائی سلاطین مطلق العنانی هستند فاقد صلاحیت برای اظهار نظر در باره سیاست خارجی. آنها حمکرانان مستبدی هستند که با جو حاکم بر کشورهای خود در تضاد قرار دارند. افزون بر این می توان تصور کرد که حتی بعضی از آنها در خلوت دونفری با نمایندگان ایران کاملا حرف های دیگری می زنند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر