اشپیگل آنلاین می نویسد واژه هائی که هرمان فان رومپوی، رئیس شورای اتحادیه اروپا بر زبان آورده واژه های پر ضرب و زوری هستند، که اگر آنها را باور کنیم یعنی همه چیز در معرض سقوط است. صحبت بر سر حیات اتحادیه اروپاست. او گفت: “ما با بحران موجودیت روبروهستیم، برای تضمین بقای منطقه یورو” باید همه دست بدست هم بدهیم.” اگر منطقه یورو نتواند به بقای خود ادامه دهد اتحادیه اروپا هم نمی تواند به حیات خود ادامه دهد”.
رومپوی، سیاستمداری آینده نگر محسوب می شود و می داند فروپاشی چگونه آغاز می شود. به هر حال او نخست وزیر بلژیک بوده، کشوری که در آستانه سقوط قرار داشته است. هرچند که از دیدگاه صدر اعظم آلمان “مرکل” سخنان او مبالغه آمیز است.
مرکل می گوید: “من . باور ندارم که منطقه یورو با خطر مواجه است”. اما وقتی صحبت از ثبات یورو به میان می آید صدر اعظم آلمان هم صراحت به خرج می دهد و در کنگره حزب دموکرات مسیحی که در آغاز هفته برپا شده بود واژه هائی را به کار گرفت که همسنگ سخنان رومپوی بود. وی گفت: “اگر یورو شکست بخورد اروپا هم شکست خورده است”.
معنای این هشدار آنست که کشورهای اروپائی با مساحت اندک جغرافیائی و جمعیتی اندک نمی توانند در عرصه رقابت بین المللی با کشورهائی چون چین، هند، برزیل، اندونزی و.. که خاکشان یک “شبه قاره” است و کمترین تعداد جمعیتشان دویست میلیون نفر است، راه به جائی ببرند و قافیه را باخته اند. البته این فکر تازه نیست و شش کشور پایه گذار “جامعه اقتصادی اروپا” در سال 1951 خیلی زود پی بردند که دیگر نمی توانند با سی، چهل میلیون جمعیت خود کشورهائی چون چین و هند و.. از دست رفته را دوباره به اسارت در آورند. آنچه یاد آوری دوباره این نکته را ضروری ساخته این است که اگر این اتحادیه (که امروز 500 میلیون جمعیت دارد) از هم بپاشد، کار همه آنها زار است.
وضع اقتصادی آمریکا هم روشن تر از آنست که نیازی به توصیف داشته باشد.
همزمان با این احوال و انتشار این سخنان، اجلاس سران ناتو در لیسبون پایتخت پرتقال برپا شد تا برنامه کار این اتحادیه نظامی را برای ده سال آینده تصویب کند. برنامه عبارتست از گزارش 55 صفحه ای و محرمانه کمسیون مادلن البرایت، وزیر خارجه سابق آمریکا، که بنا به سفارش ناتو تهیه شده است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر