۱۳۸۷ مرداد ۲۸, دوشنبه

افتخار ملي من آرش مير اسماعيلي نيست , گل شيفته فراهاني است



در مملكتي زندگي مي كنيم كه يك نفر، فقط و تنها فقط بخاطر حاضر نشدن در برابر يك حريف اسرائيلي، مي شود اسطوره ملي و ده برابر كساني كه با تلاششان طلا گرفته اند پاداش مي گيرد و اعتبار كسب مي كند. با آرش كمانگير! مقايسه اش مي كنند و برايش سرود مي سازند.
آنوقت طرف در المپيك بعدي بدون حتي يك برد حذف مي شود و معلوم مي شود در المپيك قبلي بزرگترين شانس زندگي اش را آورده است و قرعه كشي به مرادش بوده است.
حالا يك بازيگر ايراني، مي رود در فيلم ريدلي اسكات بازي مي كند. كارگرداني كه خيلي از ستارگان هاليوود آرزوي كار كردن با او را دارند. آن هم در كنار لئو دي كاپريو و راسل كرو. بازيگراني كه خيلي از هاليووديها دوست دارند در كنارشان كسب اعتبار كنند.
در فيلم كسي بازي مي كند كه فيلمهايش تا كنون كمترين مشكل اخلاقي را در هاليوود و حتي جهان داشته اند. نقشي دارد كه در آنونس فيلم دو بار ديده مي شود. آنوقت مغضوب مي شود و ممنوع الخروج و يقينا تا اطلاع ثانوي ممنوع التصوير!
در مملكتي كه آرش ميراسماعيلي افتخار ملي است، اصلا عجيب نيست كه گلشيفته فراهاني مغضوب باشد!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر