تصمیم شما مبنی بر شرکت در کنفرانس کشورهای غیرمتعهد که در هفته جاری در تهران برگزار می شود، توجه مخصوصی را به نقش منحصر به فرد دبیرکل، بعنوان رهبر سازمان ملل متحد معطوف می دارد. نهادی که در سال ۱۹۴۵ در سرآغاز منشور خود ماموریتی را بیان داشت که «عبارتست از حفظ نسل های آینده از بلای جنگ که در طول زندگی ما دوبار اندوهی ناگفتنی برای بشر به همراه آورد، همچنین تاکید مجدد بر حقوق بنیادی بشر، ارزش و شان و مرتبه والای انسان و حقوق برابر مردان و زنان و کشورها اعم از کوچک و بزرگ و ایجاد شرایطی که به موجب آن از طریق میثاق ها و سایر منابع، قوانین بین المللی بتواند مورد حفظ و حراست قرار گیرد. همچنین با برخورداری از آزادی های بیشتر، پیشرفت اجتماعی و زندگی بهتر مردم تامین شود.»
جنبش غیرمتعهدها نیز اصول اساسی منشور ملل متحد را به عنوان پایه و شرط ضروری برای صلاحیت کشورهای خواستار عضویت در این جنبش تعیین کرده است.
خصوصا جالب توجه است که «رعایت حقوق بشر» نخستین بند منشور کنفرانس است که جنابعالی، قرار است در هفته جاری در تهران در آن شرکت کنید.
با کمال تاسف، رژیم مذهبی ایران به نقض مداوم و وسیع حقوق بشر در داخل و خارج مرزهای خود ادامه می دهد. این یک واقعیت تاسف بار و ثابت شده است که توسط صدها سازمان و شخصیت از جمله کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد و گزارش دهنده ویژه حقوق بشر در مورد ایران، توجه جنابعالی را به آن معطوف داشته اند.
حضور جنابعالی در کنفرانس با اهمیت کشورهای غیرمتعهد در تهران به سبب فرصت و وظایف منحصر به فردی که دفتر آنجناب از آن برخوردار می باشد این انتظار را بوجود آورده است که وضع رقت بار هزاران نفر از زندانیـان سیاسی که در سلول های زندان های میزبانان شما در رنج و عذاب هستند، تحت هیچ شرایطی و به سبب هیچگونه تشریفات سیاسی و دیپلماتیک فراموش نشود.
کنفرانس تهران به وضوح در پی آن خواهد بود که از طریق جلسات ومیهمانی های مجلل و اطلاعیه های فریبکارانه توجه را از سرنوشت و وضع هزاران نفر زن و مرد جوان و مسن که بوضعی دهشتناک و غیرمعمول گرفتار شرایط بی رحمانه و مرگ آور و همچنین شکنجه میزبانان شما هستند منحرف سازد.
با اینحال به سبب آگاهی شخص شما از واقعیات، اطمینان فراوانی وجود دارد که شما سرنوشت زندانیان سیاسی ما را فراموش نخواهید کرد و آنرا بدون تذکر نخواهید گذارد. زیرا اگر رژیم مجوز پیدا کند و پاسخگو و مسئول شناخته نشود، زندانیان سیاسی ما ناامید و دلسرد می گردند.
در حال حاضر بنا به گزارش ها قرار است آیت الله علی خامنه ای کنفرانس تهران را افتتاح کند. وی در حالی مبادرت به افتتاح کنفرانس خواهد کرد ومیهماندار جنابعالی و سران شرکت کننده در کنفرانس کشورهای غیرمتعهد خواهد بود که قلم محکومیت و کلید اسارت هزاران نفر از هموطنان بی نام و نشان ما در سراسر ایران و تهران که در سلول های زندان و شکنجه گاه های گوناگون گرفتار و اسیرند را در دست دارد.
از نظر رژیم تفاوتی نمی کند که صدای شکوه و اعتراض قانونی و اساسی باشد، ازخودی باشد و یا غیرخودی، پاسخ رژیم معمولا سریع، ستمکارانه، تنبیه کننده و اغلب همراه با گستاخی است چون خود را پاسخگوی ملت نمی داند.
در این مورد چه آیت الله سید حسین کاظمینی بروجردی باشد که یک روحانی بلند پایه است و چه آقای میرحسین موسوی یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری اسلامی، هیچکدام از خشم و غضب رژیم در امان نیستند. این هر دونفر در دورانی که زندانی سیاسی رژیم بوده اند شرایط جسمانی آنها رو به وخامت گذاشته است.
در خصوص آیت الله بروجردی، اگرچه یک شخصیت روحانی است از شکنجه جسمانی سنگین روزانه برکنار نمانده و سه سال حصر خانگی آقای میرحسین موسوی شامل شکنجه روانی سنگین و محرومیت از توجه پزشکی بوده است.
در حالی که وضع رژیم حاکم روز به روز در حال دگرگونی است و مطالبه پاسخگو بودن رژیم، نسیم تغییرات را دامن می زند و در سرتاسر ایران نافرمانی مسالمت آمیز مدنی را اقتضا می کند، توجه بیشتر جامعه بین المللی به سرنوشت ما ضروری است و آنرا نیرو می بخشد و این در حالی است که خود مردم ایران نیز همواره منتخب نیکی بر بدی و نور بر تاریکی خواهند بود.
عالیجناب، من حضور شما را در کنفرانس تهران پر اهمیت تلقی می کنم، زیرا که آنرا فرصتی می بینم که نقض حقوق بشر و شرایط یکایک زندانیان سیاسی ما به طور واضح بیان شود و به توجه جهانیان برسد.
- توقف فوری زیرپا نهادن حقوق بشر
- آزاد ساختن کلیه زندانیان سیاسی
از مطالبات برحق مردم ایران است که انتظار دارند، دبیرکل سازمان ملل متحد نسبت به سرنوشت آنها بی توجه نباشد و آنها را در زمانی که بیش از هر وقت به توجه نیاز دارند، بحال خود رها نکند.
با احترامات
رضا پهلوی
