یادداشت سیاسی: آقای خامنه ای درست همان طور سخن گفت که «مهندسی» انتخابات خرداد ۹۲ بر آن پایه پیش رفته بود. اعلام رضایت از «جنبش بنفش» و حمله به «جنبش سبز» *. رهبر حکومت در این سخنرانی که نخستین سخنرانی مهم او بعد از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم بود، رضایت خود از انتخابات اخیر را اعلام کرد و حتی یک بار دیگر از کسانی که به نظام اعتقاد ندارند و رای دادند تشکر کرد. او این رای را «اعتماد به نظام و انتخابات» آن عنوان کرد. مصادره به مطلوب رای بخشی از جامعه که از پیش نیز قابل پیش بینی بود. آقای خامنه ای در سخنرانی خود کوشید از احساس رضایت مشترک بین حکومت و بخش هایی از جامعه در انتخاب حسن روحانی در کاهش و تخلیه ی انرژی اعتراضی جامعه نهایت استفاده را ببرد و وعده به «صلح و صفا» بدهد. صلح و صفایی که قرار است با کمترین امتیازها به جنبش مردم و در چهارچوبی مهندسی شده جاری شود. امتیازی که مردم گرفته اند، ریاست جمهوری آقای روحانی است. حمایت های تاکنونی از حسن روحانی رئیس جمهور آینده ی ایران در سطوح موثر حکومت، حمایت هایی که به موقع خود هیچ وقت از دولت های محمد خاتمی صورت نگرفت، این فرضیه را تقویت کرده است که حکومت به این «امتیاز»ی که داده وفادار خواهد ماند و روحانی در حکومت نه تنها با چالش مواجه نخواهد شد، بلکه مورد حمایت قرار خواهد گرفت. امتیازی که مردم داده اند – یا قرار است در این معامله بدهند - جنبش سبز است. همه ی سیاست ها و تاکتیک ها و «مهندسی» در انتخابات و اکنون بعد از انتخابات، در جهتی پیش می رود که جنبش سبز محکوم و فراموش شود. آقای خامنه ای روز گذشته نشان داد هیچ «سازش»ی بین او و جنبش اعتراضی سبز وجود ندارد. در آن جا عقب نشینی برای او معنا ندارد. او همچنان دشمن اصلی خود را در سطح داخلی این جنبش با همه ی مولفه هایش می شناسد. او انتخابات ۹۲ را «الگو»یی کرده است برای کوبیدن جنبش سبز و محکوم کردن رفتار میرحسین موسوی و مهدی کروبی دو کاندید سرکش و مردم معترض به آن انتخابات. او این «مهندسی» را در آینده نیز ادامه خواهد داد. بر جامعه ی ایرانی است که تصمیم بگیرد می خواهد وارث جنبش سبز – جنبش مشترک اصلاح طلبان و تحول خواهان – بماند یا راه جنبش بنفش – جنبش مشترک اصلاح طلبان و میانه روهای اصولگرا – را انتخاب کند. هر کدام از این دو راه ضروریات خود را دارد. در نگاه اول، سخنرانی روز چهارشنبه ی آقای خامنه ای حیله ای است مکارانه و در ادامه ی مهندسی انتخابات برای بیگانه کردن جامعه با جنبش سبز و در نگاه دوم، نشانه امیدوارکننده ای است از «اعتدال» و «آشتی جویی» رهبر حکومت با رای دهندگان. انتخاب با ماست! * جنبش بنفش و جنبش سبز را می توان به عنوان دو نشانه و استعاره به کار برد: سبز: اعتراض به دیکتاوری و ولایت فقیه (مرگ بر دیکتاتور!) بنفش: سازش با دیکتاتوری و ولایت فقیه (دیکتاتور تشکر، تشکر!)۱۳۹۲ تیر ۷, جمعه
خامنه ای همچنان جنبش سبز را دشمن اصلی خود می داند
یادداشت سیاسی: آقای خامنه ای درست همان طور سخن گفت که «مهندسی» انتخابات خرداد ۹۲ بر آن پایه پیش رفته بود. اعلام رضایت از «جنبش بنفش» و حمله به «جنبش سبز» *. رهبر حکومت در این سخنرانی که نخستین سخنرانی مهم او بعد از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم بود، رضایت خود از انتخابات اخیر را اعلام کرد و حتی یک بار دیگر از کسانی که به نظام اعتقاد ندارند و رای دادند تشکر کرد. او این رای را «اعتماد به نظام و انتخابات» آن عنوان کرد. مصادره به مطلوب رای بخشی از جامعه که از پیش نیز قابل پیش بینی بود. آقای خامنه ای در سخنرانی خود کوشید از احساس رضایت مشترک بین حکومت و بخش هایی از جامعه در انتخاب حسن روحانی در کاهش و تخلیه ی انرژی اعتراضی جامعه نهایت استفاده را ببرد و وعده به «صلح و صفا» بدهد. صلح و صفایی که قرار است با کمترین امتیازها به جنبش مردم و در چهارچوبی مهندسی شده جاری شود. امتیازی که مردم گرفته اند، ریاست جمهوری آقای روحانی است. حمایت های تاکنونی از حسن روحانی رئیس جمهور آینده ی ایران در سطوح موثر حکومت، حمایت هایی که به موقع خود هیچ وقت از دولت های محمد خاتمی صورت نگرفت، این فرضیه را تقویت کرده است که حکومت به این «امتیاز»ی که داده وفادار خواهد ماند و روحانی در حکومت نه تنها با چالش مواجه نخواهد شد، بلکه مورد حمایت قرار خواهد گرفت. امتیازی که مردم داده اند – یا قرار است در این معامله بدهند - جنبش سبز است. همه ی سیاست ها و تاکتیک ها و «مهندسی» در انتخابات و اکنون بعد از انتخابات، در جهتی پیش می رود که جنبش سبز محکوم و فراموش شود. آقای خامنه ای روز گذشته نشان داد هیچ «سازش»ی بین او و جنبش اعتراضی سبز وجود ندارد. در آن جا عقب نشینی برای او معنا ندارد. او همچنان دشمن اصلی خود را در سطح داخلی این جنبش با همه ی مولفه هایش می شناسد. او انتخابات ۹۲ را «الگو»یی کرده است برای کوبیدن جنبش سبز و محکوم کردن رفتار میرحسین موسوی و مهدی کروبی دو کاندید سرکش و مردم معترض به آن انتخابات. او این «مهندسی» را در آینده نیز ادامه خواهد داد. بر جامعه ی ایرانی است که تصمیم بگیرد می خواهد وارث جنبش سبز – جنبش مشترک اصلاح طلبان و تحول خواهان – بماند یا راه جنبش بنفش – جنبش مشترک اصلاح طلبان و میانه روهای اصولگرا – را انتخاب کند. هر کدام از این دو راه ضروریات خود را دارد. در نگاه اول، سخنرانی روز چهارشنبه ی آقای خامنه ای حیله ای است مکارانه و در ادامه ی مهندسی انتخابات برای بیگانه کردن جامعه با جنبش سبز و در نگاه دوم، نشانه امیدوارکننده ای است از «اعتدال» و «آشتی جویی» رهبر حکومت با رای دهندگان. انتخاب با ماست! * جنبش بنفش و جنبش سبز را می توان به عنوان دو نشانه و استعاره به کار برد: سبز: اعتراض به دیکتاوری و ولایت فقیه (مرگ بر دیکتاتور!) بنفش: سازش با دیکتاتوری و ولایت فقیه (دیکتاتور تشکر، تشکر!)
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر