اجرای حکم اعدام در سال گذشته هشت درصد افزایش داشته است

در سال گذشته دست کم ۲۹۰ نفر از اعدام شدگان را مردان و ۹ تن را زنان تشکیل دادند هم چنین ۱۹۷ تن بدون اعلام هویت در رسانه‌های دولتی، اعدام شدند و یا به عبارتی دیگر ۵۸% اعدامیان مرد و ۲% زن و ۴۰% با هویت نامعلوم اعدام شدند.

در گزارشات منتشر شده، ۳۶۷ مورد اتهام جرایم مربوط به مواد مخدر ۳۴ مورد اتهام تجاوز به عنف، ۲۹ مورد اتهام قتل، ۶ مورد اتهام محاربه، ۱ مورد اتهام لواط، ۳۷ مورد اتهام تجاوز ۶ مورد آدم ربایی، ۹ مورد امنیتی و ۴۰ مورد بدون اعلام اتهام در رسانه‌های دولتی در خصوص اجرای حکم اعدام برای متهمین قرائت شده است.
در حوزه صدور و اجرای حکم اعدام ۳۱۳ مورد نقض موارد و بندهای مقاوله نامه‌های حقوق بشری جاری از مجموع ۲۸۳ گزارش استخراج شده است که شامل نقض حقوق ۹۵۰ نفر از شهروندان است. در حوزه اعدام زندانیان عادی و عقیدتی صدور حکم اعدام از سوی دادگاه‌های عمومی و انقلاب نسبت به سال ۱۳۹۰، ۲۴% کاهش داشته است هم چنین اجرای حکم اعدام نیز با افزایش ۸% همراه بوده است. در بررسی اجرای احکام اعدام، اجرای حکم در ملاء عام ۲۱% نبست به سال پیش کاهش داشته است و اجرای حکم در زندان‌ها نیز با افزایش ۱۲% همراه بوده است. قابل ذکر است در این رسته اعدام‌های مخفیانه و بی‌هویت در زندان‌ها ۱۴% نسبت به سال ۱۳۹۰ افزایش داشته است و این در حالی است که اعلام اعدام‌ها از سوی قوه قضائیه و رسانه‌های دولتی با کاهش ۵% همراه بوده است

جرایم مربوط به مواد مخدر با ۷۱% در صدر، قتل ۹%، تجاوز ۷%، تجاوز به عنف و سرقت مسلحانه ۴% در رده‌های بعدی قرار دارند. هم چنین ۱۲% اعدام‌های صورت گرفته در ملاء عام انجام گرفته است. در این گزارش هم چنین پیش بینی شده است در سال آینده (۷۵۹ - ۲۳۳) نفر اعدام شوند، در سال ۱۳۹۱ منابع غیر دولتی (فعالین حقوق بشری) ۳۴ درصد اعدام‌ها را گزارش کرده‌انددر این گزارش اجرای حکم اعدام در استان‌های مختلف کشور نیز مورد بررسی قرار گرفته است که بر این اساس استان تهران با ۱۹% در صدر و البرز با ۱۲% و آذربایجان غربی با ۸% در رتبه‌های بعدی قراردارند.

زندانبانان از انتقال حرفى از او به بیرون می‌ترسند

نرگس موسوی، فرزند میرحسین موسوى می گوید: زندانبانان از اینکه صحبتی از او بیاید بیرون مى ترسند.

به گفته وى «نه تنها پدر و مادر ما را در انفرادی رها کرده اند بلکه خود زندانبان ها هم به دنبال گردش و تفریح و زندگیشان رفته و آنها را در بایکوت ارتباطی و خبری قرار دادند».

به گزارش کلمه، دختر میرحسین و رهنورد با ابراز نگرانی از اینکه در این مدت پدر و مادرش با هیچ کدام از اعضای خانواده که پیش از گهگاهی امکان تماس تلفنی داشته اند، ارتباطی نداشته اند تصریح می کند که به نظر می رسد در حال حاضر قضیه انتخابات است و در حقیقت ترس از اینکه صحبتی بیاید بیرون و بخواهد جهت گیری شود برای انتخابات. لابد ترس و وحشتی دارند که مردم با پدر ما ارتباطی داشته باشند. نرگس موسوى مى گوید که پدر و مادرش در مدت اخیر «نه ملاقات و نه تماس تلفنی نداشتند و همین موضوع خیلی برای ما شک بر انگیز بود. یعنی ۲۰ روز انفرادی برای اینها و نگرانی های ما از اینکه در چه وضعیتی هستند و امنیت جانی شان آیا تامین است یا خیر؟ فکر ما هزار راه رفت. تا روزی که مادربزرگم را ملاقات کردند مرتب فکر می کردیم که چه ضمانتی وجود دارد که در این ۲۰روز که تنها در آن خانه محصور هستند بلایی سرشان نیاورده اند؟ چرا نباید حتی یک تماس تلفنی باشد؟ یا مثلا ما چه کار کردیم که به عنوان فرزندان زندانیان سیاسی اجازه حتی تماس تلفنی نداریم؟ ملاقات که هیچ. هفته ای چند ساعت باید ملاقات داشته باشیم هرچند که در اصل همچنان ما معتقدیم حصر غیر قانونی است و در قانون هم نیامده چنین چیزی وجود ندارد». وى درباره وضعیت زندانبانانِ پدر و مادرش مى گوید: «کلا تیم زندانبان ها تا بالاترین رده های سلسه مراتب شان، که ممکن است خود حکومت را هم شامل شود، بدذاتی عجیبی دارند و خیر ما را هم نمی خواهند. یعنی هر آن چه که می خواهند بدی و بدخواهی برای ما و خانواده مان است این که همیشه بوده و الان قضیه انتخابات است و در حقیقت ترس از اینکه صحبتی بیاید بیرون و بخواهد جهت گیری شود در شرکت در انتخابات. من فکر می کنم لابد ترس و وحشتی دارند که مردم با پدر ما ارتباطی داشته باشند. وگرنه چرا محدودیت های امنیتی بیشتری ایجاد کردند چون قبلا به این شدت نبود». دخترکوچک میرحسین موسوى به پیگیرى قضایى حصر هم اشاره مى کند: «از آنجایی که هیچ ارگانی پاسخگوی این حصر نبوده و هیچ کس در حقیقت به عهده نگرفته مسئولیت حصر را و همیشه پاس دادند به یکدیگر که مثلا ما نبودیم و فلان ارگان بوده منطقا امکان پیگیری قضایی نداریم. ضمن اینکه ظلم و دادخواهی را از ظالم داشته باشیم؟ اینکه نمی شود که خودشان ظلم کردند حالا برویم ازشان دادخواهی کنیم؟ نه ما تا به حال این کار را نکردیم. صدایمان فقط در درجه اول به خدا و مردم و مراجع بین المللی رساندیم». نرگس موسوى تأکید مى کند که «من دلم می خواهد همه این را بدانند که ما هیچ ارتباطی با پدر و مادرمان نداریم و آن ها از حداقل های زندانی سیاسی، حداقل امکانات و اختیارات برخوردار نیستند. ما نمی دانیم در آن خلوت و پشت آن درها چه می گذرد. هر لحظه از این دوسال برای ما پر از نگرانی و فشار بوده و زندانبانها غیر از ترس و یا بدجنسی هیچ دلیل دیگری برای این رفتارشان نمیتوانند داشته باشند. ضمن اینکه همه ی خانواده ما به این قضیه تاکید دارند که این حصر غیر قانونی است و کلمه حصر را در قانون نداریم. حصری که دو سال است پدر و مادر ما غیر قانونی گرفتار آنند. تاکید می کنم نه تنها باید آن ها را آزاد کنند بلکه باید توضیح بدهند. این یک بخش قضیه است، نکته ی بعدی هم اینکه وقتی ما را بردند بازجویی یک سری از اموالمان را گرفتند که خودشان گفتند تا آخر روز وسایلتان را که وسایل الکترونیکی و کتاب و سی دی و اینها بود تحویل میدهیم، اما الان ۳ ماه شده که وسایل ما را دزدیدند هنوز تحویل نداده اند». وبسایت کلمه پیش تر خبر داده بود که پس از دیدار میرحسین موسوی و زهرا رهنورد با دخترانشان در روز سی ام اسفندماه، که پس از چند ماه محرومیت از ملاقات صورت گرفته بود، آنها از هر گونه تماس حتی تلفنی نیز محروم شده اند. مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد از بهمن ماه سال ۸۹ بدون هیچ گونه استناد قانونی در حصر خانگی به سر می برند.