یکی از مخربترین کژفهمیهای غرب دربارهی ایران این باور است که ایرانیان
مذهبیون افراطی هستند. تقریبا نیمی از ایرانیان کمتر از 25 سال سن دارند و
ایران در بالا بردن سطح سواد آنان بسیار موفق بوده است. در سفر جادهای
2736 کیلومتری که داشتم، از این که چه تعداد از ایرانیان ارزشهایی شبیه به
ارزشهای آمریکاییها دارند متحیر شدم. مثلا اینکه ایرانیان بیشتر به
دنبال خوشی هستند تا بنیادگرایی. آنها بیشتر به پارک (که هر جا در ایران
بروی یکی وجود دارد) علاقهمندند تا به مسجد. یک مرد 23 ساله در شرق ایران
به من گفت «جوانها اصلا به مسجد نمیروند.» و با خوشحالی و مبالغه ادامه
داد «ما به دنبال راههای بیشتر برای خوشگذرانی هستیم.» او میگفت که مشروب
– که در ایران غیرقانونی اما فراوان است - میخورد و تا چندی پیش مواد
مخدر مصرف میکرده است. مقامات ایرانی اظهار داشتهاند که احتمالا ده درصد
جمعیت ایران مواد مخدر غیر قانونی، سنتاً تریاک و هروئین و اکنون به صورت
روز افزون، شیشه استفاده میکنند. این مرد در اعتراضات دموکراسی خواهانهی
1388 شرکت کرده بود و میگفت برای چند روز بازداشت شده و کتک خورده و یکی
از دندانهایش را از دست داده است. از اینرو نسبت به فعالیتهای سیاسی دلسرد
شده بود. اکنون او هم مانند خیلیهای دیگر میخواهد ایران را ترک کند. در
شمال غربی ایران، این احساس ناامیدی باعث شده است که تعدادی از جوانان
ایرانی ترک، هوادار جدایی و پیوستن به جمهوری آذربایجان شوند. در مسابقات
فوتبال، گاهی تماشاگران، خشم مسئولان را با شعارهای تجزیهطلبانه بر
میانگیزند. به نظر بعید می آید که یک نیویورکی در تهران از چیزی شرمزده
شود ولی من از دیدن صحنههای بلند کردن زنان برای روابط یکشبه جا خوردم.
مردهای جوان با ماشینهای زرق و برق دار به دنبال زنان چرخ میزنند، با
آنها خوش و بشی می کنند و بعد سوار بر ماشین با هم دور میشوند. در ایران
روسپیگری هم وجود دارد. در سال 1387 فرمانده سابق پلیس تهران در یک
روسپیخانه با شش روسپی دستگیر شد. زن جوانی که قبلا با دیدن زنان همکیش
مسلمان خود در ترکیه که مایوی دو تکه می پوشیدند مات می مانده، می گوید که
به تدریج به این نتیجه رسیده که برای زندگی بیش از یک راه وجود دارد. به
گمان او «تاثیر تلویزیونهای ماهوارهای بسیار زیاد است.» پلیس حملاتی
ترتیب میدهد و دیشهای ماهواره ها را جمع میکند ولی حتی با دریافت 400
دلار جریمه از صاحبخانه ها در این امر موفق نبوده است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر