من كسي رو ميشناسم كه دهن خودش رو دوخت تا اقامت گرفت.

ساعت هفت و نيم صبح پنجشنبه دوم اكتبر، يك پناهجوي ايراني كه درخواست پناهندگي اش توسط اداره ي مهاجرت هلند رد شده بوده، از يك پل معلق در شهر نيميخن در هلند بالا رفت و با تهديد به پريدن و خودكشي، به مدتِ هفت ساعت عبور و مرور مردم را مختل كرد. پلي كه در تصوير مي بينيد دروازه ي اصلي شهر نيميخن در شرق هلند محسوب مي شود و رودخانه ي وال از زير آن مي گذرد.
درخواستِ اين پناهجو صحبت با وزير مهاجرت هلند به قصد جلوگيري از اخراج خود و خانواده اش بود. پس از آنكه تلاشهاي گروه نجات و حرفهاي همسر و وكيل اين مرد نتوانست به قاعله خاتمه بدهد، شهردار نيميخن در محل حاضر شد و به او قول داد كه خواسته ي او را برآورده خواهد كرد. او نيز در ساعت يك و نيم بعداظهر از خر شيطان پايين آمد.
روزنامه ي استاني خِلدرلاندر در اين باره نوشته است كه اداره ي مهاجرت هلند به اين مرد اعلام كرده بود كه خود را براي بازگشت به ايران آماده كند و نگران پول بليط هواپيما هم نباشد. اين مرد چهل و دو ساله ي ايراني خود را از دين برگشته معرفي كرده و با همسر و دوقلوهاي خردسال اش مدتها در يك اردوگاه پناهندگي به سر برده است. او در نهايت موفق شد با يك مقام عالي رتبه ي اداره ي مهاجرت ديدار كند، اما تصميم نهايي در مورد درخواست پناهندگي اش هنوز روشن نيست.خوانندگان اخبار اين حادثه در وبگاه روزنامه خلدرلاندر واكنش هاي خشمگنانه اي از خود بروز داده اند. در صدها نظري كه پاي گزارشهاي اين روزنامه ثبت شده است اكثريت مردم از اينكه اين مرد ايراني تردد شهري را ساعتها مختل كرده و به كار و زندگي و اقتصاد آنها لطمه زده به شدت شاكي هستند. برخي بي هيچ همدلي او را خودخواه، فرصت طلب و دروغگو ناميده اند و به نظر مي رسد اگر او به پايين مي پريد راضي تر مي بودند. عده اي نيز نوشته اند او بايد مجازات و اخراج شود و پاي پياده به ايران برگردد. شمار اندكي از خوانندگان نيز به شرايط دشوار پناهندگان، درماندگي و فشارهاي رواني كه منجر به چنين اقداماتي مي شود اشاره كرده اند و از خودخواهي ديگر نظردهندگان خرده گرفته اند